Siedząc tutaj, w chwili przemyślenia,
Mając takie wielkie marzenia,
Daje mi to wiele do myślenia,
Ty i Twoje dziwne zapatrzenia.

W chwili smutku i goryczy,
Twoje imię w głowie syczy,
Dalej łzawie, kraje serce,
A Ty stroisz się w sukięce.

Tyle bólu, smutku, draki,
Twe serce wyrzuci mnie za fraki,
Pieniądz, władza i igraszki,
Bedzie spektakl z mej poraszki.

Śmierć, ma tyle uroku,
I przyjdzie po zmroku.
Ale o to się nie bartw biedoku.
Się nie namęczysz,
Bo ona Cię wyręczy.
Zaśniesz bez popłochu,
I zostanie z Ciebie garstka prochu.