Wat skryf die hand?
Wat skryf die pen?
In 'n kunste swyg
wat ek so goed herken.

*** loop die sinne
uit in 'n meesterstuk,
wanneer die muse
aan my stiltes verstik?

*** skep ek weer skrywes
wat mense laat wroeg,
sonder die hartseer
en met al hierdie moeg?

*** laat ek my digters tong
luiters in die oopgraf in
met 'n hand vol liefde
raak my siel weer blind.

Waar kom my ritme en passie vandaan
, maar beter nog, met die koms van geluk
... waar het dit heen gegaan?

Tussen my gesteelde fotos
En bekoorde akoorde
Verstik ek aan twyfel
In my verlies aan woorde

Ń Oorverdowende stilte
In die kuberruim
,Die koperkoord kletskamers
En bakkiesblad boodskappe.
Trek op jou neus vir
Die new-age kakkerlakke.

Tik my vingers stompies
Op die gladde skerm
Rook in die aande as
My gemoedsbekakkings kerm
Oor die stilte op die foon...
Rukkings deur my lyf
My harts onwrikbare toorn

Ek **** aan jou
Ek droom van jou
Ek wens en hoop op jou
, maar self met die masker
Van moderne tegnologie;
**** jy ook
*** raas die stilte nou?

Kom ons wees oppervlakkig
Kom ons verbeel ons dit was niks
, 'n nag vol stampe en stote
dis al , - dis al

Kom ons wees naief
en jonk en dom
, en ... ag ek weet nie
ons leef mos net eenkeer?

Kom ons wees koud en
hard, soos die plaiveisel
en die mure waarteen jy my
vasgedruk het as ons soen!

Kom ons bou vir maande
aan iets en verloor dit
in jou hortende stem
wat soms die sprong
oor die berge kon maak,
maar nou wegkwyn in
kuberstiltes -stiltes -stiltes
waar jou ***** se echo
in die verlede verdwyn.

Waar is jy nou?
Nou dat my are al
lintend- swerwend in
die wind agter jou wapper
en my hart knus in jou
glas bottel le...
nog 'n glas bottel,
was al wat jy werklik wou he.

Kom ons wees verlief
Depressief
Agressief
Neem inisiatief en
vergeet van my...
,want diep binne
het ek jou
nog eintlik lief...
Hello Genisis
Kom ons wees oppervlakkig...

My body breaths, eats and walks
Yet, I hate my breath, how I eat and walking
When I breath it's labored
like my lungs never are fulfilled
When I eat I must be slow
like I'm about to burst
When I walk I'm in pain
like my legs are stiltes cracking
My body is not how I knew it

I hate my body as it seems so limited
I'm not even in my twenties
How can I grow to love my body?

I hate my body as no-one sees my limits
I'm not seen as someone who needs help
How can I grow to simply ask to use the elevator?

Knuffels op de automatische piloot,
Ik-hou-ook-van-jou’s zonder ziel,
Stiltes vol onuitgesproken woorden,
Twee mensen in een huis vol leegte,
Een thuis waar het hart niet meer klopt.

Ooit samen, nu vervreemd,
Twee werelden die elkaar niet raken.
Wanneer hebben we voor het laatst gelachen?
Heb ik je ogen zien stralen als je naar me keek?
Waar zijn die goede jaren gebleven?

Konden we maar terug in de tijd,
Toen liefde nog eenvoudig was,
En ik jou zonder zoeken kon vinden.

Waar ben je gebleven?

Ik zoek,
Maar ik vind je niet.