Osiem metrów wysokości.
Pośrodku szczelina.
Rzeźba dziecka z betonu
obok kontury ciała i pustka
po bezbronnej istocie,
której już nie ma.
Szorstka struktura szarości
rani delikatną skórę.
Głód. Choroby. Samotność.
Świat zapomina o tych,
co nie krzyczą głośno—
o tym co najbardziej boli:
o miażdżonej niewinności,
i olbrzymach pilnujących
orszak przestraszonych wielkich oczu
w małych, wychudzonych ciałach.
Pamięć nie jest wygodna.
Ona fizycznie boli.
Uparte rany nie goją się.
Było.
Jest.
Wije się w sąsiednich otchłaniach Tartaru.
Aksjomat przyjęty przez aklamację:
„Tak ma być!”
Cisza.
Na scenę wychodzi syn ocalałego.
Łamiącym się głosem szepcze:
Tata przeszedł piekło, ale kochał nas.
Przeżył, napisał pamiętniki.
Dał świadectwo.
Rozumiał ten wykolejony świat.
BROKEN HEARTS
Eight meters high.
A crevice in the center.
A concrete sculpture of a child
and the deep void.
Once there was another child,
now gone without a trace…
The rough grey texture
hurts fragile skin.
Hunger. Disease. Loneliness.
The world forgets
those who do not scream
and what hurts the most:
crushed innocence
guarded by the giants
watching the procession
of terrified wide eyes
in small, gaunt bodies.
Memory is not a peaceful place,
it brings physical pain.
It gnaws from underneath.
Stubborn,
festering wounds,
they refuse to heal.
It was.
It is.
It will happen again
by axiom,
accepted without question.
That is how it must be.
Like a venomous snake
slithering near the lands of Tartarus.
Endless sacrifice, leaden silence.
And then, the son of the survivor takes the stage.
He speaks in a whisper:
My Father went through hell, but he loved us.
He wrote it down—
a testimony of a derailed world.
He knew what it meant to be human
when it hurt.
He survived to love and to be loved.
Today, I participated in the commemoration of the children’s labor camp in Łódź, which operated during World War II.
Writing about it isn't easy. Remaining silent is even harder.
I wrote this reflection two hours ago.
It was inspired by the memorial sculpture Pęknięte Serce (Broken Heart), unveiled on June 2nd, 1971, in Łódź.
There is no excuse and there will never be for violence against
the defenseless.
Any system, any religion, any doctrine that does not protect children is
a failure.
