TINDOG NGA MAY KALAG

Ginhawa sa kabuntagon nga malinawon,
Pasagdi ang kasakit nga mahimong lawom.
Sa hilom madungog ang hungihong sa hangin,
Naghatod'g paglaum sa matag kasakit nga gisul-ob.

Pangitaa ang bituon sa panganod nga itom,
Kahayag nga magahatag og paglaum nga husto.
Ang tanang landong mohawa sa kahayag,
Kon magpabilin ang kaisog nga tinuod ug walay kahadlok.

Muturok sa yutang giingon nilang walay paglaum,
Motubo nga bulak, matam-is nga baho sa kahumot.
Ang mga liki mahimong agian sa grasya,
Nga mopahiuli sa tanang kasakit ug kasuya.

Pagkupot sa tingog nga imo gayud,
Ayaw kahadlok, ipakita ang tinud-anay nga buot.
Ang kalibutan mosulay ug pagsulay,
Apan ang kamatuoran magapabiling halangdon nga lig-on.

Isulat ang sugilanon gikan sa dughan,
Ang mga damgo nga gipangandoy sa tanan.
Ang imong pulong, sama sa siga nga magdan-ag,
Maghatag og siga sa kalibutan nga magadan-ag.

Tindog bisan gahi ang dalan,
Ang imong kalag lig-on, mas lig-on pa sa yutang kalasangan.
Ang kasingkasing nga may tinuoray'ng kaisog,
Dili malangan, bisan unsa pa ang hagit nga mag-aplikar ug kahimtang.

#JaymeMArnejo #BALAKNiJayme #PoetryOfTheSoul #InternationalPoetry #PoetryForPeace #VoicesOfTheWorld #CebuanoPoet #BisayaVerse #GlobalPoetry #HealingThroughPoetry #PinoyPoetryPride #WorldPoetryDay #SpokenWordInternational