My hart klop groen vir groei
en ander goed
en pomp van hormone
en suurtof ryke bloed
dit was liefde
met eerste oog opslag
dis net jammer my oe staar blind
teen die mes in jou hand
wat op my kaal rug wag.

Dis 'n gan an soort klop
die go-ahead van my kop
die alles sal reg wees
in jou glimlag
jou oe die mandaat
van 'n regte terg gees.

en ek gaan vir die groen
en silwer en goud,
vir al die goeie goed
vir die land sonder fout.

Maar my hart is die
Andries Hendrik Potgieter
van my boere bloed
wat waarsku teen jou
met alle moed.
My heldersiende hartklop
wat my weg probeer lei
van nog 'n ou grappie
en nog 'n bietjie seerkry.

Nou klop hy rooi
hy klop bloed
hy klop stop.

Maar soos 'n GP kar
vermy ek die tekens
in my haas vir jou mond.
Voel die lem deur my ribbes gly
dood, nog voor die grond.

en my hart, wil lag,
maar skree verwoed.
Nou kook die boerebloed!
Jou simpel, jou wetter
jou bogsnuiter kind!
Snou my hart my toe,
nou is hy stil en
gee my die silent treatment.

Altyd ’n grappie of ’n storie,
keer op keer het jy jouself neergelê,
sodat ander kon lag,
sodat ander kon leef.

Met ’n gebreekte hart perdjie-perdjie gespeel,
met ’n komplekse psige jouself gedeel.
Keer op keer vir klein kindertjies se lag,
jy — die gebreekte spieël van jou lewe,
stukkies van die donker nag,
stukkies van onvergeetbare pret.

In die groter prentjie — ’n kunswerk,
fragmente van jou liefde diep geanker
in ons harte.

’n Man sonder krag,
wat oor en oor en oor
stukkies van homself gegee het.