Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Tayo lang naman ang magkasamang umukit ng hugis puso sa mga bituin,
magkahawak ang mga kamay habang nagkukuwentuhan ng mga pangarap at hangarin

Sana... hindi muna magtapos ang gabing ito
Kung magagawa kong banatin at pahabain pa ang oras para lamang mapatagal sa'yong piling

Ngunit kinaumagahan na nang ako'y magising...

Akap akap ang sarili, mabigat ang damdamin
Nagbuntong-hininga't bumulong nalang sa hangin

Hindi ko na alam kung ligaya pa ba ang tunay na hangad
Bakit ba lagi nalang ganito...
Sa panaginip, patuloy mo akong dinadalaw
Naniniwala ako sa salitang 'tayo' ngunit heto't nag-iisa na naman ako
Nagsimula sa "Tayo"
Nagtapos sa "Ako"

© Cyrille Octaviano, 2016

Walang pinagkaiba
100121

Parang ang lahat ng ilaw ay may kakumpitensya.
Habang ang lahat ng nagliliwanag
At kumikinang sa gabing mahiwaga’y
Nagtatagisan kung sino ba ang pinaka-nakasisilaw –
Kung sino ang pinakamaganda.

Ni isa sa kanila'y ayaw matabunan,
Ni ayaw nilang sila'y mahigitan
Kaya naman maging sa kanilang pagtulog,
Ay dinadalaw pa rin sila ng kani-kanilang kagustuhan.

Ni hindi makahimbing ang mga alitaptap
Na nagpapalamon sa nanunuksong alab.
At tila ba walang katapusan ang paglikha
Pagkat sa pagsapit ng panibagong umaga'y
Iba na naman ang isasabit
At magpapakitang gilas ng kanyang ningning.

Ngunit ang lahat sa kanila’y
May mga aninong umaakap patungo sa dilim.
Nagtatago sa lilim ng kani-kanilang lihim,
Walang mukhang maiguhit
Kundi tanging pangalang minsang naiukit
Upang panandaliang magbigay-kulay at magbigay-buhay.

At sabay-sabay silang manghihina;
Maghihikahos na daig pa ang nanlilimos ng lakas –
Ng liwanag, ng kasiguraduhang maari pa silang bumangon.
At mahahandugan pa ng pangalawang pagkakataon.

Ngunit sa kabila ng kanilang paghihikahos,
Ay kusang mamamatay ang kanilang mga apoy
Na minsang sinindihan ngunit niyurakan
Ng sarili nilang mga apoy.
031224

Ikaw ang alaalang nais kong ibaon sa limot —
Ang kalimutan ka ay kalayaan ko.
Ikaw ang larawang sana’y kumupas na
At handa ako kung anayin na
Ang mga sandaling kasama ka.

Sa tuwing pumipikit ako’y
Dinadalaw mo pa rin ang aking isipan
At maging sa panaginip,
Ako’y tila binabangungot
At magigising nang bigla ang aking ulirat.

Ang bawat patak ng luha’y ni hindi na masukat
Gaya ng ulang walang himpil na pagbagsak.
Kung sana noong una’y binitawan ka na agad,
Sana’y hindi nagdurusa ang puso kong pagod na.
kahel Jun 2017
Napansin ko lang, parang ilang gabi nang nahihirapan matulog.
Malambot naman ang unan ko
Maluwag naman sa kamang hinihigaan
Makapal at mabango naman ang kumot
Malamig at tahimik din ang kwarto
Nasobrahan nanaman ba ko sa kape?
Hindi naman siguro pero bakit?


Antukin akong tao pero bakit ganito
Pero sa kalagitnaan ng kalituhan,
Sa ilalim ng mga bituin sa kalangitan
Biglang sumagi sa isip ko, "Oo nga pala, wala naman ng ibang dahilan.."
Kundi Ikaw. Ang bida ng walang katapusang kwento.
Sa tuwing hihiga ako pagkatapos ng isang mahabang araw
Na nakakapagod kahit wala naman masyadong nangyari at nagawa


Muntik pang mapagalitan dahil gabi nanaman nakauwi
Nagbihis at dali-daling inayos ang higaan
Ayan na, sa wakas at dinadalaw na rin ako ng antok
Ngunit ayan ka na din bigla nalang eeksena parang sa pelikula
Bitbit ang mga pabaon **** ala-ala na nasa isang garapon
At magsisimula kang kumatok ng kumatok sa puso kong marupok
Sige na, papapasukin kita pero parang awa mo na


Bigyan mo naman ako ng isang mahimbing at mahabang tulog
Hayaan mo akong humiga, magpahinga at huminga
Ipagpatuloy ang pananaginip habang naka-nganga
Na kahit dito man lang, sa nilikhang mundo ay hindi tokis ang pag-ibig
Hihintayin kang mapagod maglakbay at magpasikot-sikot sa isipan ko.
Kahit na nakakainip. Pero wala, sanayan lang naman 'to.
Sanay ng pangarapin at mapaginipan ka,
Na hanggang pangarap lamang kita.
Jan C Nov 2020
Hindi ako tanga para maghanap ng iba,
Hindi ako gago para ipagpalita ka.
Walang motibo mag hanap ang mga mata,
Hindi makikinig sa tukso ng kapwa.

Wag mo ako bigyang motibo para iwanan ka.
Hindi ako normal mag isip tulad ng iba.
Masakit makita na sumasaya ka na sa iba,
Hindi na nga pala ako ang dahilan ng iyong saya.

Nakakatuwa nga namang isipin na ngumingiti ka pa.
Nakakagaan sa pakiramdam malamang masaya ka.
Ngunit kamusta nga ba ang isa?
Sana dinadalaw at may halaga.
Mel-VS-the-World Aug 2021
Kulang ka sa tulog,
Kaya 'di ka nananaginip,
Mulat ang mga mata,
Ngunit sarado ang isip,
Lumilipad sa kalawakan,
Habang humihigop ng hangin,
Mayrong puting usok,
Pumapalibot sa paligid,
May batong gumugulong,
Pinapaikot yung plastik,
tik,
tik,
tik,
Dinig mo ang pag-ikot ng kamay ng orasan,
Para bang may nagbabantay,
Andun sa dilim,
Pati yung nakaraan,
Dinadalaw ang buhay,
Takot ang sumisilip,
Ayaw kang lubayan,
Pag huminto ka saglit,
Mauubusan ka ng laman,
Gusto mo ay palaban,
Maglalaro ka ng apoy,
Kahit magka-sunugan,
Dahil matindi ang pangangailangan,
Yung tawag ng laman,
Pag nariyan sa harapan,
Hindi mo na matanggihan
Kev Catsi Jan 2020
naalala mo pa ang mga masayang araw?
na sa bahay niyo'y lagi kitang dinadalaw
Oo suot suot ko yung damit ko na dilaw
na tumeterno sa sa inyong ilaw

nakakatawang isipin
dahil sa mga masasayang kwentuhan natin
kalaliman na ng gabi kung tayo'y abutin
pero ang sabi mo ang gabi'y atin ng sulitin

mga tawa ****  walang humpay
kasabay ng paghampas ng iyong kamay
yun lang naman ang aking hinihintay
ang mga tawa't ngiti mo na hindi nakakaumay

pero tila lahat ay naglaho
ika'y biglang umiwas at nagbago
hindi ko alam kung bakit at papaano
ako'y iniwan ng walang abiso

puso ko'y parang binugbog
na sinalang sa apoy at sinunog
mundo ko'y binasag at dinurog
na tanging natira nalamang ay bubog

pero ang lahat ay nagbabago
sa rehas ng nakaraan ayokong mabilanggo
iiwasan ng magpakagago
sa minahal ko't ako'y itinago

— The End —