Maraming klase ng manunulot
Isa ka ba saamin?
May manunulot na makata
Halos makikita mo sa kanyang mga 'akda'
Sing-rurok ng bundok na di na maabot
Maging siyang isang manunulot
May manunulot na umiibig
Na minsan masarap buhusan ng tubig
Umamin nang manunulot siya sa mga umuusig
May mga manunulot na paawa at patawa
Eto ang self-defense mechanism nila
Kaya 'wag kang magpapadala
Ika nga, manunulot lang sila
Magagaling kumuha ng mga akda
Marami pang klase ng manunulot
Pero 'yan muna, sunod sa makalawa
Hihintay ko pang ipost niya yung pangalawa

Sa paglipas ng bagyo
at pag-usbong ng araw.

Muli tayong babalik sa simula
Kung saan tayo’y dating tumubo.

Ang binhi ng pag-ibig
Nadurog man ngunit may pag-asang muling mabuhay
Hindi nagmamadali,
Sapagkat ang mga sanga’t dahon
Ay di bastang yumayabong.

Dadaan ang ulan, araw at panahon
Na muling sa atin ay magpapalago
Kung minsan nang natuyo at nasira
Ang ating mga dahon at sanga,
Ngunit naroroon pa rin ang puno.

Ngayon, magkasama, dahan-dahan
At maingat na sisimulang muli.

Bunutin ang damo ng konsensya.
Putulin ang sanga ng masamang nakaraan.
Buhusan ng tiwala ang mga ugat.
At pagyabungin sa lilim ng araw ang kapatawaran.

Darating ang oras
Na sa bawat pagsibol ng bulaklak
Sa bawat paglago ng bagong sibol na damdamin.
Ang pag-ibig na tila isang puno
Kung aalagaan, kailanman.
Hindi basta matitinag.