Kay bilis ng pagdaan,
Mahirap mapansin, mamalayan,
Sa dami ng mga pangyayari,
Saan nga ba na-uwi?

Mga panahon na gustong maranasan,
Palalampasin ba ang pagkakataon? hahayaan?
Huwag naman sana, baka pagsisihan,
Desisyon nga dapat ay pag-isipan.

Pagkakatao'y di na gustong pakawalan,
Kahit tinig mo man lang ay mapakinggan,
Pagkakatao'y di na kayang palampasin,
Makausap ka kahit di mo man mahalin.

Nang ika'y naging aking kaibigan,
Di ko alam kung ano ang kahahantungan,
Di naisip ang mga maaaring mangyari,
Basta pagkausap kita, alo'y napapangiti.

Akala ko, puso ko'y manhid na,
Wala nang maramdaman ni isa,
Ikae mismo ang nagsabi sa'kin nyan,
Di madaling kalimutan ang nakaraan.

Heto na't aaminin ko na,
Sa'yo ako'y totoong nahalina,
Huwag mo sanang masamaing,
Sa lahat ng tao, sa'yo ako nahumaling,

Sa iyong mga katangian ako'y humanga,
Simple **** pagkatao, talagang nakakamangha,
Minsan sayo ako'y natutulala,
Di na alam paano magsalita.

Sa kasalukuyan, ika'y tunay kong hinahangaan,
Pagkat ako sayo'y nahulog nang tuluyan,
Wag ka sanang lumayo,
Buhat ng mga panunukso.

Ako parin naman ito,
Humahanga lamang sa'yo,
Di ko alam anong sasabihin ko,
Basta alam kong ikaw ang gusto ko.

Kung di ka naniniwala,
Abay mas mabuti nga,
Isawalangbahala,
Itong aking munting paghanga.

Ikaw, higit sa lahat,
Nagpatibok nitong puso ko, pagkat,
Ikaw at ikaw lamang,
Ang bubuo sa mundo kong kulang.

Here i am again feeling alone
I need someone to talk to
But i think they are too busy
So it’s just me and this note app
Suddenly i just feel down
Or maybe i’m still drowning
To the hurtful feelings from the past
Or maybe i just need someone to be with me
I want to share all my plans
I want to share all of my small achievements
I want to travel with someone
I want to take pictures of someone
Someone that will know my worth
Someone that will make me feel happy again
Someone that will always remember me
Someone that will always be there

How pathetic of me
To write poems and string up words
When those same words
Are the reason why my soul bleeds.

How despicable of me
To talk to a phone
Simply because
I just don't belong.

Ikaw ba'y naka-usad na?
Baka kasing bilis mo ang usad ng trapiko sa EDSA,
Nakarating ka na ba sa'yong destinasyon?
Baka nantili ka lang sa'yong kahapon?

...

Nauulit daw ang kasaysayan?
Sigurado ka ba dyan?
Baka naman guni-guni mo lang?
At bakasakaling gawa gawa lamang.

Dahil di maibabalik ang mga lumipas na oras,
Di na ulit mararanasan ang mga panahong nakalipas,
Dahil kahit sabihing may pagkakatulad,
Alam naman natin kung ano ang katotohanang huwad.

Kung kaya, Mauulit ba?
Sa tingin ko hindi na,
Dahil kahit anong gawin mo,
Ang naramdaman mo noon at ngayo'y di magkapreho.

Kaya pagyamanin mo ang iyong pinagdaanan,
Pahalagahan, ituring na kayamanan,
Dahil kahit na di na mauulit pa,
Pwede **** balikan at alalahanin ang ligaya.

Ang oras ay tumatakbo,
Ito ba'y hinahabol mo?
Baka iba yung direksyon mo?
Ikaw ba'y nakakasigurado?

Baka malingat ka?
Ika'y napang-iwanan na pala,
Baka di mo mamalayan,
Ikay matagal na palang iniwan.

Ano pa ba ang magagawa mo kung huli na?
Magmumukmok, iiyak at magsisisi ka ba?
Baka masayang mo lang oras mo,
At mapangiwanan ulit ng panahong panibago.

Ano pa ba ang magagawa mo kung huli na?
Naisipan mo bang muling mag-umpisa?
Huli na ba talaga ang lahat pati sa panibago?
Di ba pwedeng kalimutan ang nakaraan at gumawa ng bago?

Huli na ba para sa panibagong pagkakataon?
Pagkakataon upang ipakita na di ka katulad nung kahapon,
Dahil araw-araw ang tinatahak na daan ay nag-iiba,
Di mo alam kung ano ang sayo'y babangga.