Hindi ko rin alam.
Kung bakit naguguluhan,
kung bakit mas gusto ang pinaghihirapan.
O mas gusto lang talaga mahirapan.
Bawat tinginan na hindi ko alam
kung ako lang ba ang nakaka alam,
nakakapansin,
na meron talagang namamagitan sa atin.
Isang napaka weirdong koneksyon
na nagdudugtong sa mga isipan,
iniisip
pati ang pinaka malalim
at ang pinaka sulok ng imahinasyon,
kuha mo ako.
At agad ay nakuha rin kita,
hindi ko naman alam na pati pala ang puso ko nakuha mo na.
O ako lang pala ang nakakaramdam,
nakakaisip,
nakakapansin,
na ako lang pala ang nakakakita,
nakakarinig,
amoy ang bango ng iyong buhok sa t'wing bebeso
o yayakap
o lalapit upang tumabi,
makipag-usap,
oh sinta.
Ganda ng iyong mga mata,
chinita,
halos hindi na ako makita kapag napapatawa,
o hindi mo naman pala talaga ako nakikita
sa paraan kung paano ko gustong makita mo ako?
Oh sana, habang napapatawa kita,
habang lumiliit ang iyong mata
ay mas lumakas ang pandinig mo,
na ikaw lang sinisigaw nito.
Nitong puso ko.

Sinasaktan ka lang n'ya.
At hindi sa paraan ng salita.
Pisikal.
Sinasaktan ka lang n'ya.
At masakit na hindi ka n'ya sinasaktan sa paraang alam kong mas masakit, damdamin.
Dahil kahit ano pang sabihin ng iba na mas masakit masaktan ang damdamin kaysa pisikal,
ay mas gugustuhin kong umiyak ka dahil minura o sinisi,
kaysa sakal sa leeg at sugat sa labi.
Masakit,
kung iisipin ang suntok sa mukha,
o harangan ang paghinga sa pamamagitan ng unan.
Masakit, na sa lahat ng sasaktan ay ikaw pa.
Prinsesa, inalagaan ng ilang taon bilang kaibigan
upang makita lamang ang mga pasa sa braso,
sugat sa puso,
mukhang maamo na nilamon ng pait.
Pero nakaka ngiti pa rin sa akin na para bang walang nangyari.
Higpit ng yakap na para bang walang sakit na iniinda.
Tawa na kay lakas na wari mo'y hindi umiyak kagabi.
Gabi-gabi kong iniisip kung anong ginagawa mo,
hindi,
kung anong ginagawa n'ya sayo.
Dahil bukod sa saya na naibibigay n'ya
sa bawat halik,
o yakap,
o talik
ay mas nangingibabaw ang sakit
mula sa suntok,
sampal
at sigaw.
Pero sa sulok ng aking utak ay mas mapapasaya kita.
Oo,
naisip ko na ito dati,
at mas iniisip pa ngayon.
Alam ko namang malabo ang mga pangyayari dati pero mas lumilinaw na ngayon.
Sa mga panaginip lang dati nangyayari, isasabuhay na ngayon.
Mahal kita at hindi ka dapat mapa sa kanya.
Dahil una pa lamang kitang nakita , ay akin ka na.

nagbabakasakali lang naman
baka naaalala mo pa
ako

naaalala mo pa ba
unang pagkikita
kulay ng supil mo'y pula
ganda ng iyong mata
ang nilaman ng mga dati kong kanta

naaalala mo pa ba
ako
oo
sa likod ng 'yong ala-ala
na minsan sa buhay mo ay hinagkan ako
nilambing
hinalikan
iniyakan
tinawanan
at higit sa lahat
at ang pinaka masakit sa lahat
minahal

baka naaalala mo pa
ang pagkakulang ng 'yong mga kamay
dahil hindi nito hawak ang akin
kung gaano kalungkot ang 'yong mga daliri
dahil hindi nakapulupot sa akin

baka naaalala mo pa
na  ang laman ng mga mata mo
ay ang mukha ko
at ang laman ng utak mo
ay ako, palagi

baka naaalala mo pa
na bago ka tamaan ng rumaragasang sasakyan
na nagpawala ng memorya at ala-ala mo
ay kasama kita
sinasambit ang matagal na nating mga pangarap
anak, pamilya
at iba pa

baka naaalala mo pa
na bago ka mabunggo ng paparating na ilaw
mula sa unahan ng rumaragasang sasakyan
sa gitna ng dilim
ay pinagdarasal ka
na sana 'di magbago ang pagmamahal mo

ngayon
sa apat na sulok ng 'yong kwarto sa ospital
ay di mo ako naaalala
limot ang dating ala-ala
ang halik
ang yakap
ang luha
ang hikbi
ang tawa

nagbabakasakaling naaalala mo pa

bawat tadhana ng isang tao ay kakabit ng isa
kahit pa
ilang taong hindi nagusap
ay babalik pa rin sa kung anong trato sa isa't isa
kaya ngayong nagparamdam ka
ay mas naguluhan ako kaysa noong unang umalis ka

bawat tadhana ng isang tao ay kakabit ng isa
parang natutulog na magkasintahang nagpapalitan ng hininga
kaya nung maghiwalay tayo
ay mas nawalan ako ng tulog sa pagbabakasakaling babalik ka pa

bawat tadhana ng isang tao ay kakabit ng isa
parang tali na may buhol
kaya nung maghiwalay tayo
ay mas humigpit ang paniniwala ko
na sa akin ka pa rin sa huli

bawat tadhana ng isang tao ay kakabit ng isa
parang tela na tinapal sa butas na isa pa
kaya nung maghiwalay tayo
ay mas nasira at nasisira pa lalo ako

today,
i wore it again
and people complimented me
they say red is my color
and it suits me.

today,
it's too thick and dark
did i overapply
no, it's the right amount
just enough
to make them think
i'm fine.

today,
i look at myself
in the mirror,
and they're right
red shines on me,
so i applied
another layer,
and another
until my lips felt too thick,
but my eyes still see
the scars beneath it.