"गो कोरोना" म्हणत म्हणत,
आले रस्त्यावर आठवले
शाळांना सुट्ट्या दिल्यानंतर,
सगळ्यांनी गाव गाठले

सरकारने केलं आव्हान सर्वांना —
"घराबाहेर पडू नका!"
बाहेर पडायचंच असेल तुम्हाला,
चेहरा तुमचा मास्कने झाका

मुंबईत झाली जमावबंदी,
झाले सगळे सोहळे रद्द
गर्दीत प्रवास करायला लोकांना,
लावण्यात आले निर्बंध

झाली बंद थिएटर, जिम,
लोकं राहायला लागली घरात
कोरोनाला रोखण्यासाठी मात्र,
तयारी चाललीये जोरात

कोरोनाने पाडलं स्टॉक मार्केट,
सोन्याचे भाव पण पडले
लोकांच्या भीतीमुळे मात्र,
मास्कचे भाव वाढले

कोणाचे गेले आईवडील,
कोणी पाहिलं मुलाला मरताना
कोरोनाच्या विळख्यातून वाचव —
हीच देवाचरणी प्रार्थना

कसं सांगू तुला,
मनात काय चाललंय
ज्वालामुखीचा उद्रेक झालाय,
सारं आभाळ फुटलंय

भावना पुरात गेल्यात वाहून,
प्रेमाचा पडलाय दुष्काळ
द्वेषाच्या वादळाच्या थैमानाने,
दुःखाचा पडलाय सुकाळ

तू नाकारून मला,
खूप मोठी चूक केलीस
माझ्या प्रेमाच्या चिंध्या करून,
तू निघून गेलीस

दुःखाच्या वादळाचा झटका,
नक्कीच बसेल तुला
आयुष्यात द्वेषाच्या सुनामीनंतर,
प्रेमाचं महत्त्व कळेल तुला

शाळेच्या पहिल्या दिवशी न्हवती अक्कल
लावता येत न्हवते साधे चड्डीचे बक्कल
तरी निघालो शाळेला वयाच्या तिसऱ्या वर्षानंतर
हातात बाटली, खिशात रुमाल, आणि पाठीवर दप्तर

शाळेत अनेक गोष्टी शिकलो
इंग्रजीतली ABCD शंभरदा घोकलो
मार्क्स मात्र सर्वांना हवे होते पुरे
रट्टा मारून केलेल्या अभ्यासाने मेंदू मात्र कोरे

दिवस गेले, महिने गेले, गेली खूप वर्षं
दहावी आली हे कळताच गेला जेवणातील सर्व हर्ष
दहावीबद्दल घातली सर्वांनी मनात भीती
घरचे म्हणाले, "अभ्यास कर, आपली नाही शेती"

अभ्यास केला दिवस आणि रात्र
MARKS च्या नादात विसरलो सारे मित्र
सोडवले प्रॅक्टिस पेपर्स आणि लिहिलेली जर्नल्स सर्व
अभ्यास पूर्ण झाल्याचा मात्र अजिबात नव्हता गर्व

परीक्षा दिली, RESULT आला
सर्व मित्रांना फोन केला
मार्क्स मला चांगले पडलेले
CONGRATS च्या मेसेजने सर्व CHATS भरलेले

मार्क्स चांगले मिळाल्याने चांगल्या कॉलेजमध्ये झाली ADMISSION
कोणी IAS तर कोणी ठेवलेलं ENGINEERING चं VISION
कॉलेजच्या पहिल्या दिवशी वाटलं की आपल्या कडे होती खूप सारी अक्कल
कारण माझेच मी लावलेले माझ्या चड्डीचे बक्कल...