Who’s soul is left for your to break
The 2 you crushed for your own sake
Away from you, away from me.
peace and space they are free

You tore him down piece by piece
You ripped to shreds all his needs
Meek and small but bold and alive
Now she is gone, do you cry ?

I bet you do when others see
Looking for any ounce of pity
Searching out your next attack
Who’s left the break in your sack

It won’t be me, I’ve learned to soon
You dead to me, soulless lagoon
When you finally depart this place
You existence will dissipate

We won’t worry about seeing you again
Without a soul you will never begin

Bakit balewala na sa akin ang pagkalunod?
Bakit sa tuwing nahihila pababa ng angkla'y nagpipigil na lang ng hininga?
Bakit tuwing nahuhulog ay hindi na sumusubok lumaban
At sa tuwing may kamay na kukuha pabalik ay pilit iniiwasan


Isang araw ay nagising
Nang 'di namamalayan ang mga luhang umaagos sa mga mata
Ganito pala sumagot ang sariling katawan
Na paulit ulit nagsasabing hindi na sapat ang paglimot
At di na rin sapat ang pagsisinungaling at pagpapaniwala sa sarili
Na ayos ka na
Dahil hindi pa naman talaga
At akala mo lang noon na handa ka nang bumagon ulit at magsimula

Kaya bumalik na sa himbing ng pagtulog hanggang sa makalimot muli