‎Sa dilim ng gabi, ako’y nag-iisa,
‎Bawat sigaw, sa hangin lang nadadala,
‎Walang kamay na sa luha’y sumasalo,
‎Pag-ibig ko’y nauwi sa pagkalaho
‎
‎Isinaboy ko, lahat ng kayamanan,
‎Ngunit sa’yo’y tila ako’y ‘sang dayuhan,
‎Damdami’t pusong  kong walang pag-iimbot,
‎Na kahit minsan, ‘di mo man lang sininop.
‎
‎Lahat ng araw, inalay ko’t sinuko,
‎Ngunit kapalit katahimikang ginto.
‎Ako’y abo na tinangay ng unos mo,
‎Pagod na, sinta, sa laban **** mapanlo.
‎
‎Ngayo’y puso ko’y bato na’t nanlalamig,
‎Pag-ibig ay libing sa hukay ng lamig.
‎Hindi na muling huhubog ng pag-ibig,
‎Sapagkat minsan, wasak na’y di masilip.
‎