Zojuist vernevelde vernedering,
mogelijkheden breed, kans gering.
Ik dacht zowaar dat ik wat wist
terwijl ik naast de vliegen ving.

De gralen dralen als gestaltes
voor mijn wolkjes op het blad.
Ik zwaai naar de haltes
van op de bus, van op het rad.

De flat groeit en ik stijg mee,
de wereld blijft hetzelfde,
ongrijpbaarder met elke snee,
met elk verwijt.

Ik leg me neer op het tapijt, vul mezelf de ballon:
Er is geen juiste realiteit, enkel keuzes, zoals
aanvaarden of de bon.