Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Apr 2
Woorden als tentakels,
vurig spuwend, inkt,
vlekken tot en vlekken uit,
spreidend tot het hele blad
onzichtbaar is.

Wat als letters mis verstaan
wat we eigenlijk bedoelen,
we dweilen met de kraan,
water aan de wimpers voelen?

Dan durf ik mijn ogen
niet te laten zien,
ondanks gewikt gewogen,
misschien
heeft de mens zichzelf bedrogen.
In de eerste plaats ben ik mijn eigen publiek. De rest is mooi meegenomen.
Daan
Written by
Daan  Belgium
(Belgium)   
37
 
Please log in to view and add comments on poems