કર્મ

તારાં કર્મ તારે આડે આવે છે, ઓ માનવ

ભુલી ભલાઇ, બની ગયો છે તું એક દાનવ

પુણ્ય કરે કોઇ એકાદ અને  પાપ કરે નવ ;

ત્યારે કાંટાળી ને રચે આં પ્રકૃતિ તાંડવ

થાય  ભુકંપ, પડે દુકાળ, આવે પ્રલય;

ત્યારે, આં જોઇને ડર ને  મારે, લાગવા લાગે તને ભય

કર્મ છોડે ન કોઇને ભી, જેમ વક્ત ન બદલે એનો લય.

તો  હે  માનવ, હવે તો  નિંદ્રા માં થી જાગ

બુઝાવ તારે હાથે લગાડેલી તારી આં આગ

ન કર  પ્રકૃતિને નષ્ટ, ઉગાડ ઝાડપાન, માનવતાથી દુર ન  ભાગ.

Armin Dutia Motashaw