તારી લીલા

વાંકા ચૂકા છે જીવનના આં રસ્તા, નથી એ જરાયે સરળ

સમજાય નહિ તારી લીલા, તું તો કીચડ માં ઊઘડે કમળ

બદમાશો રાજ કરે અને સાચા માનવ થાય હેરાન પરેશાન

કરે એ, ઝુલમ અને અત્યાચાર; કરે એ બધાને હેરાન

ગરીબ માનવ, ખેડૂત, મજુર, મેહનત કર્યે, ભૂખ્યો રહે ;

જોડે પાઈ પાઈ , તડકો છાયોં, અનેક દુઃખો સહે;

જીવતા જીવત થોડો થોડો મરે બિચારો એ,  રોજ રોજ;

જ્યારે ગુંડાઓ ઐશો આરામ કરે અને ઉડાવે મૌજ.

આં તે કેવી તારી લીલા, ખેલ તારા સાઉ નિરાળા ,

મુજ અબૂધ ને સમજ નહિ આવે; વાદળ ઘેરાય છે જીવનમાં કાળા

જોઉં છું હું તારી તરફ પ્રશ્ર્ન કરી , આકાશમાં નીલા ;

ગુચવાઉં હું , અકળાઉ હું, સમજાવ મને તારી લીલા;

કઢંગી છે તારી રીતો, અને કઢંગી છે અમારી આં અવસ્થા

જોજે ભાઈ, આં જોઈ ને ડગી ન જાય ભલા માનવ ની આસ્થા.

Armin Dutia Motashaw