Rushing over me
A stream of lifted spirits
Upwards waterfall

It's 4 A.M., you're on your afternoon coffee
The fuel you drink as black as my night
Still you'll be sleeping long before I will
When this 4 A.M. will have stolen your daylight

By now your tomorrow has taken my weary
This witch hour feels like eternal remorse
A limbo between our past and my future
This night's silence drowning out yours

Are you counting the hours from you to where I am?
Assuming your waking equals my yawn?
Will dreams come to me with this AM turned PM?
Will you love me again when your dusk meets my dawn?

Away she stepped and looked at the mess
And all this while, time stood still

The words an echo, shattered glass
She walked away, as time stood still

Hours past, in a different world
But where she ran, time stood still

As she stopped and turned around she saw
The sun went down, but time stood still

She gathered every shred of courage
All through the night, as time stood still

As a new day dawned and light crept in
She took one step back as time stood still

She set out on the way back wondering
If life had changed while time stood still

She reached a past in screes and shatters
A broken mirror, as time stood still

Unmendable it seemed to be when
She stepped back in and time stood still

Then morning sun lit up the shards
She sat down, still, and time stepped on

Als een zoeklicht, opgericht
Naar een hemel vol sterren
Kruist ze lichtstralen, verhalen
En schiet verder in de nacht
Voor één moment, onbekend
Voor de lege eenzaamheid
Dan weer eindeloos, zwart

Een knipperlichtrelatie
Met de glinsterende maan
Stralend middelpunt
Van de nacht die zij zelf
Slechts bliksemsnel verlichten mag

Zij, kortstondig als de dag
En voor de maan niet anders
Dan de sterren
Die hij lichtjaren eerder
Al doven zag

De afstand onoverbrugbaar
Tussen haar en het donkerste licht
Vindt ze zichzelf
In het laatste kwartier
Terug aan de kust

De enige plek waar zijn vingers haar beroeren
Waar zijn passie in de golven
Haar op haar knieën dwingt
Waar de zwarte eenzaamheid
Haar niet langer van hem *******br>Daar waar de maan
Het tij steeds weer keert

De zon gaat langzaam onder
En zakt weg in de oceaan
Hier aan de rand van de wereld
Voelt alles zwaarder aan

Of ik nu fluister, bid of schreeuw
Alleen is hier pas echt alleen
De leegte van de horizon,
Slechts de golven om me heen

Ik weet niet waar het water stopt
En waar de lucht begint
De kleuren smelten samen
Mijn blik wazig in de wind

En met de zon daalt het besef
Het leven is als een oceaan
Golven en storm zijn relatief
Als je op het strand blijft staan

Ik weet niet waar het heden stopt
En de toekomst beginnen gaat
Zelfs als alles anders wordt
Is dat vaak te weinig, te laat

Maar als de zon haar licht onttrekt
Aan de branding van mijn bestaan
Verlicht ineens van achter mij
Het schijnsel van de maan

Zo leert een lege horizon dat
De hemel de verste zee verlicht
Zelfs in het donker van de nacht
Biedt U mij helder zicht

The boulevard knows I don’t care
My hair’s messed up sometimes
These cobble stones remind me
That roughness has its charm

I turn a corner, find myself
In a whole new street of dreams
The fountain whispers to the wind
That nothing stays the same

As I wander unknown alleys
Each junction poses questions
Every showcase I walk by
Displays what life could be

Each passerby’s a promise
A sample story to be lived
The hilltop view reveals all
Of the possible paths to take

Strolling squares and avenues
I am searching to get lost
To find what I could never find
Where shortcuts are the norm

The cathedral proves to be the x
On my worn-out treasure map
The stained glass lays a mosaic
Of nuances on my heart

The arches paint perspective
Into my constricted reference
Their majesty lifts up my head
Compels an upward glance

The wideness resonates a truth
That shakes me to my core
The carillon sings an anthem
That accompanies new strides

Snowflakes fall
It doesn’t change
That I feel that all
There’s left is nothing

The whole world seems
At perfect peace
But the light beams
Can’t bring me joy

While once so close
I feel that I
Like a faded rose
Have lost you

That the world tore
You and me apart
Like away from the shore
The ocean pulls the waves