Days go by

You'd think I'd be doing fine
but I'm missing you more and more

Still I try and carry on
yet wonder if you'll ever reopen your door
and let me return

Sharp words shouldn't be spoken
Nobody's perfect
When everything comes out broken
Choking on every syllable
Soaking up every last "I'm sorry"
like a sponge that's full already
Steady, aim, fire another round across his bow
Give her another volley of misunderstanding champ,
because your fowling out over fences topped with razor wire

Sometimes a simple smile seems better
Than a string of wrong words that leave your mouth bitter
Sometimes still tongues touch more hearts
and wagging ones turn burnt ears into quitters
Sometimes stepping out's better

Why stick around and frown?
Why let it all bring you down?
Needle and thread your squack box
Turn keys on locks
And give it up, will ya?!
Try it again tomorrow
There'd be a whole lot less sorrow....

Reeds de derde achter de rug
nog een vierde, doe maar vlug.
Alsof de tijd is opgeschoven,
teruggeschoven
en wederkeerde naar dezelfde momenten.

Waarom blijft een dier zich inprenten
als een beest, zuiders wild,
zelfs al heeft het nooit gemogen,
zelfs al is het nooit gewild,
radeloos maar opgetogen.

Doelen worden pas plezier
als ze bereikt worden.
Nadat we enkele maanden
heen en weer porden
en ons verliefd of verlangend waanden
keerden we terug naar de eigenlijke staat.

Elk van ons is en blijft niets meer,
keert weder, elke keer,
naar een staat in de natuur,
met meerdere deuren op een kier,
noem het zielig, noem het zuur,
we blijven niets meer dan een dier.

like paint through bristles
ink is spilling out
of my overfilled pen
bleeding onto the paper

scribbling notes
in a usual cliche
curling my words
hoping they stay

for a weaver of words
I am without any
I couldn't describe
snatches of my sanity

writing is an extension
of the mind and
I am out of mine