ngano hilakan nimo ang wala?

kay naa paman koy paglaom na mobalik ang nawala.

Kaniadtong mga bulan nga migo ra tika,
Kalipay na nako ang maka istorya ta.
Sa mga adlaw nga imo ra ko awayon,
Akong kalag nag agik-ik sa ilalom.

Sa mga oras nga ikaw galisod,
Kahinumdom ba ka nga naa ra ko?
Nitulo akong luha para nimo,
Ug misakit akong dughan alang kanimo.

Basin sakto gyud nga sa sinugdanan,
Diha ra maayo ang mga katawhan.
Sa mga tawag nato nga nagpainit sa dughan,
Ni abot ta ani karon nga murag gi kuriskurisan.

Oo, gihigugma nato ang usa'g usa,
Gugma nga lisod na pangitaon aning panahona.
Pero kining gugma nato akong gi pas-an,
Sama kang Atlas nga gi pas-an ang kalibutan.

Dili ko gusto mupalayo kanimo, langga,
Apan ang kasakit di na nako kaya --
Higugmaon nalang tika sa layo,
Ikaw akong pangandoy, ug ikaw ako i-ampo.

Kausa, kaduha, maihap ra.
Ang mga laag sa mag barkada.
Ug kini napun-an na.
Sa Bohol, diin sila milarga.

Pageskwela ang gihinungdan
Sabay silang naglayag. apan:
Ang usa wala kakuyog kay nasakit.
Duna poy wala, sa trabaho nasangit.

Di man kompleto tuod, pero,
Nagpakalingaw ang mga giro
Kay panagsa ra tawn magsalo
Pawala sa mga labad sa ulo.

Busa unta kini masundan pa,
Ug sa umaabot kompleto na.

Ginailad lang ba nako akong sarili nga ok lang ko
Sa pag trato nimu sa akua nga murag trapo
nga labhan lang nimu ug gusto nimung gamiton

Ambi ba nako ug direct to the point ka
kay hastang baliktara imung trato sa akua pag ako nag talikod na
gi himu tikag princessa pag kauban tika
gi antos ko ang tanan, sa ka way klaro nimu ka storya
ingun-ingun paka ka naay pag-asa
pero ang kamatuoran ngitngitpas alkitran

Nag antos kog pito ka bulan gi hatag nako ang tanan
ang resulta karun mura-patag mas worst pa sa wa nagkaila
nikalit kag wa na nag reply pag tan-aw nako sa twitter nimu
naa nakay lain kasabay sa lipay-lipay

He doesn't burn photographs
He doesn't join therapy sessions
He doesn't smoke too many cigarettes
Nor he drown himself into alcohol
He scratches his wounds daily
And never let them heal
He doesn't try to get rid of the pain
Instead he let it grow on him
He waters the seed of sorrow with his tears
He feeds it with the manure of old memories
He takes it to sleep with him
And nurtures it in himself
Till the moment when every single drop of his blood gets replaced by this pain
Until his fragile heart can bear no more
And his soul starts overflowing with emotions
That's when he dip his pen into this pain
And empty his heart on a piece of paper
He bares his soul for us to feel
He creates poetry that the world would cherish for centuries to come

From known to unknown
From almost to finished
From together to alone
From whole to perished
From safety to danger
From different to normal
From before to after
From devil to angel
From chaos to routine
From angry to placid
From ***** to clean
From bold to timid
From everything that was me
To everything I've feared to be